Mijn weg naar gisteren baant zich door Vlaamse velden en godvergeten gaten de hoogte in, richting de berg waar ik in lang vervlogen dagen tonnen stenen heb gekapt en stapels hout tot splinters heb veroordeeld.
Read More
Oké, wacht. Ik ga het uitleggen.
Kijk, je hebt dwarsliggers en tegenliggers. Achterliggers en voorliggers. Je hebt doorliggers. Je hebt zelfs dakliggers. Maar daar gaat het helemaal niet over. Het gaat over onderliggers.
Read More
Toen Pollov aankwam, stonden er twee stukken op het bord. Toen hij weer vertrok, waren het er drie. Er had zich een vrouw mee gemoeid en ze had hem van zijn sokken geblazen.
Read More
Er komt een dag dat het Leven voor je deur staat met een deurwaardersexploot waarin te lezen staat wat je innerlijk allang maar al te goed beseft: Je zult geen wereldkampioen meer worden.
Read More
De man die te voet uit schaken ging, zo gaat hij nu nog immer over de tongen en hopelijk ook nog ergens door dit leven.
Hopelijk, want sinds die bewuste expeditie heeft niemand nog een spoor van hem ontwaard, geen woord van hem gehoord. Het is niet geweten wat hem heeft bezield te voet uit schaken te gaan.
Read More
22 11 22 - 21 uur
Daar stond hij plots weer voor de deur: den borstelmarchang. Maar meteen bleek dat hij niet in die hoedanigheid was gekomen.
‘Bonsoir, je suis le Lionel Messely des échecs,’ zei hij met afgestreken tronie in zijn beste Frans.
Sinds de Vlo voor PSG speelt, doen al zijn achterdoenders hem na, sprak ik tot mezelf in stilte. En ook: Echec, ik zal u eens leren wat een échec is, mijn beste borstelmarchang. Tot op dat moment had hij me met zijn impersonatie immers nog niet om de tuin kunnen leiden. Ik zag wat ik zag: de zwaarbewenkbrauwde.
Read More
Ik had mij na het Buda-debacle tegen Pollov voorgenomen om me nooit meer in de buurt van dat vermaledijde eiland te wagen. Dat is nu dik twee jaar geleden. De feiten zijn nog niet verjaard en toch moest ik er weer heen.
Read More