Het valt op, het herdenkingsteken in de bocht van de Wezelstraat, die onbeduidende strook onkruid met asfalt onder waar geen zinnig mens wat zoeken komt. Tot nu.
Read More
Heuglijk nieuws! Voor de deur van Carlov zou een boom komen te staan. Nu blijkt dat het drie bomen worden. Carlov krijgt zijn eigen bos. Het Debonnebos. Straks kan hij daar des ochtends in zijn pyjama gekamerjast gaan wandelen. De grijze cellen zuurstof geven. Een ochtendplasje doen onder de eerste zonnestralen die het bladerdek doorpriemen. Bramen plukken op dinsdag, op donderdag everzwijnenjacht.
Read More
Mijn weg naar gisteren baant zich door Vlaamse velden en godvergeten gaten de hoogte in, richting de berg waar ik in lang vervlogen dagen tonnen stenen heb gekapt en stapels hout tot splinters heb veroordeeld.
Read More
Oké, wacht. Ik ga het uitleggen.
Kijk, je hebt dwarsliggers en tegenliggers. Achterliggers en voorliggers. Je hebt doorliggers. Je hebt zelfs dakliggers. Maar daar gaat het helemaal niet over. Het gaat over onderliggers.
Read More
Toen Pollov aankwam, stonden er twee stukken op het bord. Toen hij weer vertrok, waren het er drie. Er had zich een vrouw mee gemoeid en ze had hem van zijn sokken geblazen.
Read More
Er komt een dag dat het Leven voor je deur staat met een deurwaardersexploot waarin te lezen staat wat je innerlijk allang maar al te goed beseft: Je zult geen wereldkampioen meer worden.
Read More
De man die te voet uit schaken ging, zo gaat hij nu nog immer over de tongen en hopelijk ook nog ergens door dit leven.
Hopelijk, want sinds die bewuste expeditie heeft niemand nog een spoor van hem ontwaard, geen woord van hem gehoord. Het is niet geweten wat hem heeft bezield te voet uit schaken te gaan.
Read More